Zyta Kaleta | NAWZAJEM

Pion i poziom – dwa kierunki przeciwstawne – są tak oczywiste w naszej codzienności że nie zastanawiamy się nad ich definicjami, choć do opowiedzenia o jednym potrzebujemy użyć drugiego pojęcia.

Pion i poziom najzwyczajniej są.

Ich związków doświadczamy codziennie, są stałymi elementami naszego życia – konstruują naszą rzeczywistość. Ludzkość potrafi wykorzystać wzajemność ich układów, uczyła się tego podczas długiej drogi rozwoju cywilizacji. 

Obiekty które przedstawiam, podzielone w miarę równo kolorem w kierunku pionowym i poziomym pozostają w dystansie. 

Niczego nie budują oprócz pozostawania w relacji przeciwstawnej.

Nie da się ukryć faktu, że obiekty są biało – czerwone, ale doprawdy można by użyć zestawienia  dowolnego. Podobnie rzecz ma się z jawnością takiego oto stanu rzeczy, że obiekty te są puste w środku. 

Projekt jest etapem prac badawczych nad potencjałem materiałów przezroczystych w budowaniu form przestrzennych. Jest też w jakiś sposób dalekim echem wystawy zwoływanej pod hasłem „ciężar materii”. 

Vertical and horizontal – two opposing directions – are so obvious in our everyday lives that we do not think about their definitions, although to talk about one of these terms, we need to use the other.

Vertical and horizontal directions are simply there.

We experience their relationships every day as they are permanent elements of our lives – they construct our reality. Humanity is able to take advantage of their reciprocal systems as it has learned it during the long journey of civilisation development.

The objects that I present are divided relatively evenly with the colour in vertical and horizontal directions and remain at a distance.

They build nothing but remain in the opposite relationship.

It is impossible to hide the fact that the objects are white and red, but you could really use any colours. The same applies to the fact that these objects are empty inside.

The project is a stage of research on the potential of transparent materials in building spatial forms. It is also somehow a distant echo of the exhibition held under the slogan ‘the weight of matter’.