Rafał Boettner-Łubowski | PERSPEKTYWY AUTOTEMATYCZNE / WYBRANE PRACE

Sztuka może w pewnych przypadkach kreować refleksje o swoich własnych problemach, a więc       o rozmaitych istniejących w jej kręgu dziełach, ich konwencjach, zawartych w nich motywach, sposobach ich stylistycznych artykulacji czy potencjalnych formach ich kulturowych zakresów oddziaływania. Takie cele twórcze można określić mianem „perspektyw autotematycznych” autorskich działań artystycznych. Perspektywy takie nie muszą zamykać nas w hermetycznej „wieży z kości słoniowej” i mogą z powodzeniem służyć kreacji wieloznacznych i interesujących zarazem impulsów treściowych i emotywnych. Dowodzą tego sugestywnie zarówno wybrane dzieła sztuki dawnej, jak i tej, jak najbardziej nam współczesnej. Niewątpliwie jest to fascynujący obszar twórczych doświadczeń umożliwiający formułowanie niezwykle ciekawych indywidualnych przekazów, sugestii i spostrzeżeń wykraczających zdecydowanie poza tylko i wyłącznie subiektywne wizje i preferencje twórcze. Jako artysta i człowiek nie zamierzam wynosić na piedestał jakichkolwiek ideologii, zarówno tych skrajnie liberalnych, jak i tych ewidentnie konserwatywnych, wręcz przeciwnie, staram się tworzyć artefakty przepojone interpretacyjną otwartością oraz tolerancją na rozmaite sposoby odczuwania i pojmowania zagadnień sztuki i życia. Z drugiej jednak strony, jestem zagorzałym przeciwnikiem cynicznych i negacyjnych jednocześnie brutalnych aktów deprecjonowania dziedzictwa dawnych tradycji artystycznych – aktów, które ciągle jeszcze dają o sobie silnie znać, zarówno pod sztandarem niedojrzale pojmowanych neonowoczesnych, jak i ponowoczesnych „ideologii”. Osobiście jestem głęboko przekonany o tym, że są to „bezdroża” świata najnowszej sztuki i skłaniam się ku przekonaniu, że tylko mądre decyzje twórcze – nacechowane dojrzałą tolerancją i otwartością wobec tego, co zdarzyło się kiedyś i zdarza się „obecnie” w sztuce – zapewnić może konstruktywne pokonanie endemicznego kryzysu, w którym wiele przyczółków dzisiejszego art-worldu zdaje się być niestety, z wielu powodów, zauważalnie pogrążonych. Nawiązywanie do tradycji i przeszłości oraz kulturowych, szeroko pojmowanych podkładów pamięci – nie jest łatwe. Wymaga od chcących to czynić autorów i autorek: pokory, wiedzy, chęci poznawczych; ale również: dyscypliny intelektualnej, umiejętności wyboru i selekcji rozmaitych wątków i materiałów oraz  przede wszystkim zdolności kreowania konstruktywnych reinterpretacji adaptowanego „intertekstualnego tworzywa artystycznego”. Mam wrażenie, że od wielu lat staram się rozwijać wspomniane powyżej predyspozycje, ciągle ucząc się w tym względzie czegoś „nowego”… Wystawa pt. „Perspektywy autotematyczne / wybrane prace” prezentuje kameralny zbiór moich, wyselekcjonowanych na potrzeby wspomnianego pokazu, wypowiedzi artystycznych, w których podejmuję rozważania typu „sztuka o sztuce”. Na ekspozycję tę składają się refleksyjne realizacje przestrzenne (choć nie tylko), konfrontowane często z tekstami lub cytatami nadającymi im dodatkowe znaczenia i wymiary kontekstualne. Sugestie autotematyczne są w tym przypadku kreowane na dwóch płaszczyznach, które czasem mogą wchodzić ze sobą w zaskakujące interakcje. Jedna z owych płaszczyzn dotyczy obszarów rozważań o pewnych ogólnych rozwiązaniach lub zagadnieniach artystycznych, które są mi z różnych powodów bliskie i o których staram się inicjować refleksje w tworzonych przeze siebie pracach. Druga z nich dotyczy z kolei dyskretnego przekazywania refleksyjnych tropów na temat mojej własnej twórczości lub konkretnych moich realizacji poprzez reprezentacje mojej własnej sztuki.  Mam nadzieję, że zgromadzone na wystawie prace staną się dla oglądających je osób impulsem do podejmowania rozmaitych rozważań i przemyśleń, bowiem w tym między innymi upatruję istotny cel i sens realizowanej przeze mnie działalności twórczej, w której priorytetowe  stają się dla mnie pierwiastki treściotwórcze, a nie nowatorstwo wizualnych form i struktur…                                                                                                                               

Rafał Boettner-Łubowski, 2021

Większość prac prezentowanych na wystawie pt. „Perspektywy autotematyczne / wybrane prace” powstała w ramach projektu  artystycznego-badawczego pt. „Rozważania autotematyczne” dra hab. Rafała [Boettnera]-Łubowskiego, prof. UAP – projektu, realizowanego od 2017 roku na Wydziale Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Wyżej wymieniony projekt finansowany był ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego w latach 2017-2021. 

RAFAŁ BOETTNER-ŁUBOWSKI (ur. 1974) – rzeźbiarz i artysta sztuk wizualnych. Od 2015 roku – profesor Uniwersytetu Artystycznego  w Poznaniu. Zajmuje się również działalnością z dziedziny krytyki i promocji sztuki. Doktor habilitowany w dziedzinie sztuk plastycznych   w dyscyplinie artystycznej: sztuki piękne. Studia w latach 1994-2000 w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby oraz na Wydziale Edukacji Artystycznej. Dyplom z wyróżnieniem w zakresie rzeźby w Pracowni Rzeźby prof. Józefa Petruka. Doktorat na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku w 2006 roku. Habilitacja na Wydziale Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku w 2014 roku. Tworzy instalacje, obiekty i kompozycje rzeźbiarskie podejmujące relacje dialogiczne i polemiczne z istniejącymi już dziełami, postawami i poetykami twórczymi. W swojej sztuce odnosi się także do wybranych możliwości technik cyfrowych. Jest również autorem prac z dziedziny grafiki, rysunku i malarstwa. Bardzo często inspiracją dla jego wypowiedzi twórczych jest szeroko rozumiana tradycja artystyczna: antyczna, nowożytna i XIX-wieczna, z którą Rafał Boettner-Łubowski koresponduje, ale i w rozmaity sposób polemizuje. Autor ponad stu tekstów z dziedziny krytyki i promocji sztuki. Jako teoretyk sztuki, Rafał Boettner-Łubowski przede wszystkim poświęca się refleksji na temat estetyki i historii rzeźby. Swoje rozważania od 2002 roku publikuje na łamach Kwartalnika Rzeźby „Orońsko”. Poza tym bardzo ważnym tematem jego teoretycznych rozważań jest problematyka cytatu i praktyk  twórczego artystycznego naśladownictwa w sztuce. Główny autor książki pt. „Rzeźba, kierunek, ludzie. Stulecie Wydziału Rzeźby Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu”, wydanej przez macierzystą uczelnię w 2021 roku (współautorka publikacji: Karolina Prymas-Jóźwiak). Laureat kilku stypendiów artystycznych, między innymi Stypendium dla Młodych Twórców Kapituły Miasta Poznania (1999) i Stypendium Ministra Kultury z Funduszu Promocji Twórczości (2005). Swoje prace prezentował na 30. wystawach i pokazach  indywidualnych i ponad 70. wystawach zbiorowych. Obecnie pracuje na stanowisku profesora uczelni na Wydziale Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu jako kierownik Pracowni Otwartych Interpretacji Sztuki. Działalność dydaktyczną na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu prowadzi jako Rafał Łubowski. Teksty, wystawy i autorskie wystąpienia naukowe publikuje pod pseudonimem Rafał Boettner-Łubowski (zob. więcej informacji o artyście na stronie internetowej o adresie: http://uap.edu.pl/uczelnia/kadra/lubowski-rafal/ ).