Emilia Bogucka | „Pomiędzy marzeniem a codziennością”

Serdecznie zapraszamy na wystawę i do zapoznania się z efektami projektu doktorskiego:

Emilia Bogucka | „Pomiędzy marzeniem a codziennością”

Promotor : prof. dr Janusz Bałdyga 
Promotor pomocniczy: dr Dawid Szafrański ad. 

Gościnna wystawa doktorska w Rodríguez Gallery

26-27.11.2021

https://www.facebook.com/events/647493546269875/?ref=newsfeed

Wernisaż wraz z oprowadzaniem:
26.11 godz. 18:00
Dodatkowe oprowadzanie:
27.11 godz. 13:00

Obszar „Pomiędzy marzeniem a codziennością” wydaje się bardzo szerokim zagadnieniem, dotykającym wielu sfer naszego życia. Skoro codzienność jest pewnym rzeczywistym, niepodważalnym faktem, obecnym w życiu każdego człowieka, a marzenie jest jego subiektywną ideą, często nierealną i niespełnioną, to można by pokusić się o stwierdzenie, że to dwie skrajne klamry, pomiędzy którymi próbujemy odnaleźć swoje miejsce. Własnym życiem definiujemy przestrzeń naszej aktywności, lawirując pomiędzy wszechobecną codziennością a nierealnymi marzeniami, albo odwrotnie — żyjemy ideami, często boleśnie sprowadzani na ziemię.
Czy jest możliwe funkcjonowanie tylko w sferze powszechnych, codziennych materialnych trosk, bez spoglądania w nieosiągalne, niematerialne, indywidualne pragnienia?
Mam nadzieję, że stykając się z rzeźbami „Pływającymi” oraz oglądając ich dokumentację w kontakcie z nieprzewidywalną naturą, oderwiemy się szarej codzienności, z kolei instalacja „Pranie”, pozwoli oddalić się od jej pejoratywnej oceny, dostrzec w niej inspirację i coś niezwykłego.
Emilia Bogucka

Emilia Bogucka studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Kolejnym etapem jej edukacji były studia doktoranckie. Wystawa stanowi artystyczną część pracy doktorskiej zrealizowanej na Wydziale Rzeźby Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Mieszka i pracuje w Mosinie oraz jest wykładowcą w Collegium da Vinci w Poznaniu.

Emilia Bogucka reprezentuje myślenie o rzeźbie jako otwartej, współczesnej dyscyplinie sztuki mocno zakorzenionej w tradycji rzeźby poszukującej swojego statusu i definicji. Ten typ praktyki rzeźbiarskiej stawia bardzo wysokie wymagania zarówno w wymiarze intelektualnym jak i technologicznym, stąd zainteresowanie doktorantki twórczością takich artystek jak Alina Szapocznikow i Maria Pinińska – Bereś. Emilia Bogucka od lat funkcjonuje w ruchu artystycznym skupionym wokół nowej formuły rzeźby współczesnej włączając w obszar dyscypliny działania i formy efemeryczne. Z uwagi na obszerny dorobek artystyczny, czynności podjęte na studiach doktoranckich wymagały zarchiwizowania danych i określenia merytorycznych podstaw dalszych działań. W pracy badawczej artystka przyjęła funkcję obiektu wykrystalizowaną w procesie partycypowania codzienności a więc niezbędna była analiza działań i gestów codziennych i ich inspirującej funkcji. Obiekt rzeźbiarski został wprowadzony w przestrzeń codziennych zachowań, uwolniony od patosu został skierowany w stronę przestrzeni peryferyjnych nadając im nowe znaczenia, niejako podnosząc ich rangę. W ten sposób obiekt został wyeksponowany jako rezultat działania otwartego i jawnego. Świadectwo i autonomiczny filmowy zapis akcji stanowią nową rzeczywistość rzeźby, mówię o rzeźbach pływających, dryfujących czy też poddanych kreatywnemu działaniu wiatru.
Zwracam uwagę na wybitnie autorski charakter projektów realizowanych przez Emilię Bogucką w autonomicznej przestrzeni pomiędzy dziełem i działaniem.

prof. dr Janusz Bałdyga

Projekt dofinansowany z budżetu Miasta Poznania