13.01.2021, godz. 18.00
wykład online: link do spotkania: https://meet.google.com/cwk-aqcx-fny
Zapraszamy na czwarty wykład z cyklu Uniwersyteckie Wykłady Otwarte w roku akademickim 2020/2021, których kuratorem jest prof. Stefan Ficner.
Wykład dotyczyć będzie historii pewnego fenomenu w brytyjskiej sztuce końca XX wieku, nazwanego przez krytyków Young British Artists (YBA). Jego pojawienie się jest związane ze specyfiką późnych lat 80. i początkiem 90. w Wielkiej Brytanii. Wytworzyły się tam wówczas silne zależności między rynkiem sztuki, kulturą popularną, sztukami pięknymi a wielkomiejską modą. Dzięki powstałej w wyniku tego synergii YBA w ciągu kilku zaledwie lat stali się tak popularni jak britpop czy football. Zaliczani do tej formacji artyści, m.in. Damien Hirst, Tracey Emin, Rachel Whiteread, Sarah Lucas czy Marc Quinn zmienili postrzeganie sztuki i jej status społeczny, bardzo sprawnie i na niespotykaną wcześniej skalę angażując w swoje działania mechanizmy rynku sztuki i promocji w mediach. Twórcy ci w większości zadebiutowali w 1988 roku na mitycznej już wystawie Freeze, która odbyła się w opuszczonym budynku we wschodnim Londynie. Pomysłodawcą i organizatorem wydarzenia był student drugiego roku Wydziału Artystycznego Goldsmith College – Damien Hirst. Młodzi artyści z determinacją wzięli sprawy w swoje ręce i nie czekając aż dostrzeże ich jakiś krytyk czy instytucja kultury, przygotowali w krótkim czasie kilka kolejnych prezentacji. Bardzo szybko zwrócił na nich uwagę Charles Saatchi – gigant z branży reklamowej, człowiek z wielkim kapitałem, a zarazem kolekcjoner sztuki i właściciel wpływowej galerii. To on stał za sukcesem YBA, umiejętnie promując bezkompromisowych artystów i wspierając finansowo. Sam kupował wiele z ich wczesnych prac i po stokroć pomnożył później swoje zyski. Malownicza i lubiąca radykalne gesty, a także odnosząca bezprecedensowy sukces komercyjny grupa YBA zyskała status legendy, a twórczość tych artystów na stałe wpisała się w historię sztuki najnowszej jako wyrazisty zapis artystyczny ducha czasu, w jakim przyszło im działać. Dzisiaj wielu z nich zalicza się do światowej elity artystycznej, ich prace znajdują się w najlepszych kolekcjach sztuki, niektórzy otrzymali prestiżowe nagrody, jak Turner Prize czy reprezentowali Wielką Brytanię na Biennale w Wenecji lub Sao Paulo, a nawet mogą się pochwalić Orderem Imperium Brytyjskiego. Wywołany przez nich ferment artystyczny w latach 90. znalazł naśladowców na całym świecie, a także przyczynił się do sukcesu najbardziej obleganej brytyjskiej instytucji sztuki – Tate Modern.